 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Плакаў стары Вайнэмайнэн. Каціліся частыя сьлёзы
Кроплямі ўзорыстых пацерак, золатам зерняў ячменных.
Падалі сьлёзы на бераг высокі шырокага мора,
Зь берагу ў воды бліскучыя, з водаў – у нёмарач твані.
І не знайшлося нікога, хто змог-бы дастаць тыя сьлёзы,
Тыя агністыя зоры з прадонных і цёмных глыбінаў.
Толькі здалела дастаць іх адзіная сіняя качка, –
Сьлёзы былі ўжо інакшымі – пэрламі дзіўнымі зьзялі.
Колькі праліта сьлязінкаў маім шматгаротным народам!
Самы вялікшы мудрэц палічыць іх ня змог-бы ніколі.
Пэўна, няма тэй мясьцінкі, якая-б тых сьлёзаў ня знала, –
Рэчкі свае іх забралі і моры чужыя схавалі.
Іх я на нітку радкоў наніжу, паўстаўляю у словы –
Пэрламі будуць яны і паэзіі лепшым набыткам.
Кажны агеньчык іх зьзяньня і пэрлінкі кажнай багацьце –
Шчасьце і гора маіх – і сясьцёр, і братоў аднакроўных.
5.IX.1943.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
